hux

Við erum sigursælasta íþróttalið á Íslandi. Eitthvað í þessa veru sagði Ásthildur Helgadóttir, fyrirliði kvennalandsliðsins í knattspyrnu, í viðtali fyrir nokkrum dögum, í aðdraganda leiksins í gær þar sem stelpurnar burstuðu Serba 5-0 frammi fyrir 6.000 áhorfendum í blíðskaparveðri. 

Kvennalandsliðið eru góðu fréttirnar í íslensku íþróttalífi um þessar mundir, þær standa í stórþjóðunum, ná góðum sigrum. Undanfarin þrjú eða svo hafa kvennalandsliðsleikir líklega boðið upp á besta fótbolta sem ég hef séð hér á landi og er þá frábær leikur gegn Ungverjum ofarlega í minningunni. Ummæli Ásthildar eru lýsandi fyrir það sjálfstraust sem er í liðinu og algjör andstæða við karlalandsliðið en menn minnast þess þegar Eyjólfur Sverrisson reyndi að halda niðri væntingum fyrir leikinn við Lichtenstein með því að tala um hvað Lichtenstein væri sterkt um þessar mundir.

Samt eru strákarnir að fá 80% eða svo af þeim peningum sem fara í fótboltalandsliðin en stelpurnar 20%. Strákaliðið hefur aldrei verið sterkara á pappírnum en þeir eru áhugalitlir á vellinum og komnir  komnir í hóp með Ruanda, Víetnam og Malawi á styrkleikalista FIFA.

Á sama tíma bursta stelpurnar Serba og standa uppi í hárinu á hvaða andstæðingi sem sem er. Það er eitthvað  að þessari forgangsröðun, væri ekki ráð að snúa þessu við og setja meira í stelpuboltann. Framboð Höllu Gunnarsdóttur til formanns KSÍ var til marks um óánægju knattspyrnukvenna með þetta ástand og gengi karlalandsliðsins annars vegar og kvennalandsliðsins hins vegar ætti að verða til þess að menn horfist í augu við það að knattspyrnukonurnar hafa rétt fyrir sér, sú stefna sem fylgt hefur verið er ekki að ganga upp.

Fjárfestum í stelpunum, dælum í þær peningum, þær eru að ná árangri og í þeim liggur okkar eina von um að komast á alþjóðlegt stórmót í fótbolta í fyrirsjáanlegri framtíð. Noregur, Bandaríkin og Þýskaland hafa lagt mikið í kvennafótboltann með góðum árangri, er ekki ráð að fylgja fordæmi þeirra?

Glöggur maður benti mér á að það væri nú gaman að því að rifja upp eitthvað af því sem Júlíus Hafstein hafði að segja um Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur fyrir nokkrum árum, meðan Davíð Oddsson var og hét, bæði í þáttunum hjá Ingva Hrafni (er ennþá verið að senda þá út?) og í einhverjum Moggagreinum. Mig rámar í þetta, Júlíus hafði Ingibjörgu mjög á hornum sér. Nú er hann sendiherra og hún utanríkisráðherra, gaman væri að vera fluga á vegg á fundum þar sem þau bæði taka þátt, það er áreiðanlega jafnathyglisvert og að fylgjast með Birni Bjarnasyni og Ingibjörgu á ríkisstjórnarfundum.

Ég veit það ekki fyrir víst en kannski er Júlíus og viðskiptaþjónusta utanríkisráðuneytisins komin með 3ja fermetra skrifstofu í útihúsi utanríkisráðuneytinu við Þverholt, með útsýni yfir portið hjá Pólar- rafgeymum. Víst væri gaman að rifja upp öll þessi ummæli, verst ég má ekki vera að því að finna þetta núna, nýkominn frá Kanarí og allt á fullu að undirbúa Eyjuna, sem fer í gang fljótlega.

Steingrímur J. Sigfússon tætir í sig ákvæði stjórnarsáttmálans í grein í Mogganum í dag og segir m.a.: 

Leiðari Moggans um Ísland og NATÓ í dag hittir naglann beint á höfuðið:

Áratugum saman var helzta framlag okkar til sameiginlegra varna bandalagsþjóðanna að veita Bandaríkjamönnum aðstöðu hér á landi. Það var þegar Ísland hafði mikla hernaðarlega þýðingu. Sú staða okkar hvarf með lokum kalda stríðsins og nú er ljóst að önnur aðildarríki Atlantshafsbandalagsins spyrja hvert framlag okkar sé nú. [...] Hvers konar aðgangseyri að Atlantshafsbandalaginu erum við tilbúnir til að greiða, þegar aðstaða Bandaríkjamanna hér er ekki lengur sá aðgangseyrir? Þetta þarf að ræða hér á heimavígstöðvum og þetta þarf að ræða við bandalagsþjóðir okkar.

Félagsmálaráðuneytið hefur ákveðið að ráða ekki í stöðu skrifstofustjóra nýrrar skrifstofu barna- og fjölskyldumála, sem auglýst var til umsóknar fyrir kosningar en með umsóknarfresti til 27. maí sl. Meðal umsækjenda var Guðrún Ögmundsdóttir, fyrrverandi alþingismaður. 

"Eftir að staða skrifstofustjóra nýrrar skrifstofu barna- og fjölskyldumála í félagsmálaráðuneytinu var auglýst urðu ríkisstjórnarskipti. Ný ríkisstjórn ákvað að ráðast í umfangsmikla verkaskiptingu ráðuneyta, þ. á m. á sviði félagsmálaráðuneytisins. Í ljósi þess hefur félagsmálaráðherra ákveðið að falla frá ráðningu í ofangreinda stöðu. Umsækjendum hefur verið sent bréf þess efnis," segir í bréfi sem Þór Jónsson, upplýsingafulltrúi ráðuneytisins hefur sent mér umbeðinn.

Umsækjendur voru 24 talsins, þeir eru þessir:

Nicholas Burns, aðstoðarutanríkisráðherra Bandaríkjanna er væntanlegur til landsins á morgun. Það verður mikið fagnaðarefni að fá svar hans við spurningunni um hvaða augum bandarísk stjórnvöld líti þá yfirlýsingu íslenskra stjórnvalda að þau harmi stríðsreksturinn í Írak. Felur þetta í sér afturköllun á áður veittum stuðningi að mati Bandaríkjamanna? Er þetta áfall fyrir Bandaríkjamenn í ljósi 60 ára náinnar samvinnu ríkjanna tveggja eða er þetta eins loðið og teygjanlegt í allar áttir eins og ýmsir stjórnarandstæðingar hafa vakið á og eitt þeirra mála sem Kristinn H. Gunnarsson átti við þegar hann talaði í þinginu í morgun um ríkisstjórn hins ófrágengna stjórnarsáttmála.

Séra Flosi Magnússon, fyrrverandi prófastur á Bíldudal, hefur falið lögmanni sínum að kæra biskup Íslands fyrir brot á stjórnsýslulögum.

Flosi, sem er öryrki vegna geðsjúkdóms, hugðist sækja um Tjarnaprestakall í Kjalarnesprófastsdæmi sem auglýst var til umsóknar á dögunum. Þar hefur séra Carlos Ferrer verið prestur en samkvæmt ákvörðun sóknarnefndar var brauðið auglýst laust þegar ráðningartíma Carlosar var að ljúka. 

Þegar biskupsstofa auglýsti embættið laust var umsóknarfrestur látinn renna út sunnudaginn 10. júní.  Flosi segir í tölvupósti - sem hann hefur sent mér, fréttastofu RÚV, og Birni Þór Sigbjörnssyni, blaðamanni Fréttablaðsins, og ætlar til birtingar, - að starfsfólk biskupsstofu hafi neitað að taka við umsókninni sem Flosi reyndi að skila inn í dag, á mánudegi. Sif Thorlacius, lögmaður hans, muni senda inn kæru á hendur biskupi fyrir að hafa látið umsóknarfrestinn renna út á hvíldardegi í trássi við stjórnsýslulög og -venjur.

Af bréfi Flosa má ráða að hann telur biskup ítrekað hafa brotið gegn sér í samskiptum þeirra og að hann íhugi úrsögn úr þjóðkirkjunni. Í samtali sem ég átti við Flosa í kvöld sagðist hann hafa upplýsingar um að öðrum presti hefði verið vísað frá þegar sá hugðist framvísa umsókn á sunnudaginn.

Ég spyr: Er það ekki í anda stjórnsýslulaga og góðra stjórnsýsluhátta að ívilna frekar en þrengja frest þegar umsóknarfrestur rennur út á sunnudegi? Er nokkur vafi á því að Þjóðkirkjan er sett undir stjórnsýslulög? Ef löglærður maður les þessa færslu má sá gjarnan láta í ljós álit á þessum spurningum hér í athugasemdakerfinu.

Uppfært 12. júní, 11.05: Sif Thorlacius hefur sent línu og segir rangt að Flosi hafi haft samband við hana vegna málsins.