Frakkar ræddu aðild að Breska samveldinu

Það hefur verið mikill fréttadagur, svo mikill að fréttastofa Stöðvar 2 átti ekki aflögu fréttamann til að fylgjast með málflutningi í Baugsmálinu í Hæstarétti og lét nægja lesfrétt án myndar um málið. En þrátt fyrir Byrgið, Baug og allt það er ég ekki frá því að ég hafi fundið frétt dagsins í The Guardian í dag. Þar kemur fram að valdamenn í Frakklandi hafi viljað sameinast Bretlandi, eða amk fá aðild að breska samveldinu og segja sig undir bresku krúnuna árið 1956. Þetta kemur fram í gögnum, sem eru nýkomin fram í dagsljósið. Í frétt Guardian segir: 

Britain and France talked about a "union" in the 1950s, even discussing the possibility of the Queen becoming the French head of state, it was reported today. 

On September 10 1956, Guy Mollet, the then French prime minister, came to London to discuss the possibility of a merger between the two countries with his British counterpart, Sir Anthony Eden, according to declassified papers from the National Archives, uncovered by the BBC.

A British cabinet paper from the period reads: "When the French prime minister, Monsieur Mollet, was recently in London, he raised with the prime minister the possibility of a union between the United Kingdom and France."

Þetta gerðist ári áður en Frakkar undirrituðu Rómarsáttmálann ásamt Þjóðverjum og öðrum þjóðum og hófu á þann hátt samrunaferlið í Evrópu. 

Sé reyndar að RÚV hefur líka rekist á þetta og gert skil á vef sínum í dag. 

Korter í þrjú

Athyglisverðast við viðtal Moggans við Ingibjörgu Sólrúnu finnst mér að hún viðurkennir þann orðróm sem lengi hefur verið í gangi um þreifingar áhrifafólks í Samfylkingu og Sjálfstæðisflokki um ríkisstjórnarsamstarf á næsta kjörtímabili. 

Orðrómur um gagnkvæmar pólitískar þreifingar Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar fór í gang fljótlega eftir formannsskiptin í Sjálfstæðisflokknum. Í upphafi var rætt um að helstu áhugamenn um þetta væru tveir starfsmenn Landsbankans, - Borgar Þór Einarsson, stjúpsonur Geirs H. Haarde og formaður SUS, og Ásgeir Friðgeirsson,  varaþingmaður og áhrifamikill baktjaldamaður í Samfylkingunni. Það var farið að tala um að það væri helsta verkefni þeirra tvímenningananna að skapa skilyrði fyrir þessu ríkisstjórnarsamstarfi, - Landsbankastjórninni. Það er talsvert verkefni að brúa það bil sem varð milli flokkanna tveggja í átökunum á síðustu misserum Davíðs Oddssonar í forsætisráðherrastóli.

En nú í haust var fór að spyrjast út að þessar þreifingar hefðu borið þann árangur að Ingibjörg Sólrún og Þorgerður Katrín væru farnar að tala mikið saman og skapa frekari jarðveg fyrir viðræður milli flokkanna tveggja. Þetta hefur verið á vitorði fjölmargra þingmanna úr báðum flokkum og heimildir mínar um þetta eru úr þeim hópi. "Samkennd kvenna á þingi þvert á flokka" er forsíðufyrirsögn Moggans með tilvísun í viðtalið við Ingibjörgu Sólrúnu og það fyrsta sem mér datt í hug þegar ég las það var samkenndin sem orðin er til milli þeirra Ingibjargar og Þorgerðar. 

Svo eru þingmenn Samfylkingarinnar eins og Kristján Möller og Lúðvík Bergvinsson ötulir í vinnu við brúarsmíði yfir til Sjálfstæðisflokksins, eða eru það kannski pólitísk jarðgöng sem þeir eru að grafa, Siglfirðingurinn og Eyjamaðurinn í þingflokki Samfylkingarinnar?

Í dag staðfestir formaður Samfylkingarinnar svo á síðum Morgunblaðsins að þessar viðræður hafi verið í gangi.  Auðvitað er skiljanlegt að Samfylkingin líti á það sem spurningu um sitt pólitíska líf eða dauða að komast í ríkisstjórn. En um leið er þetta í raun besta staðfestingin á því að grundvallarhugmyndin sem tilvera Samfylkingarinnar átti að byggjast á er að engu orðin. Hún átti að vera hinn stóri flokkurinn á Íslandi, valkostur við Sjálfstæðisflokkinn.

Nú eru helstu áhrifamenn flokksins búnir að horfast í augu við að sá draumur rætist ekki og að Samfylkingin er bara enn einn smáflokkurinn og farinn að reyna að komast í hlutverk sætustu stelpunnar (eða einhverrar sem gerir sama gagn) sem Geir H. Haarde ætlar með heim af ballinu klukkan korter í þrjú aðfaranótt 13. maí í vor.

DV og Baggalútur í Brautarholtið

DV mun flytja úr Skaftahlíðinni á næstunni og í Brautarholt 28,  A.Karlssonar húsið. Þar er nú verið að innrétta húsnæði fyrir blaðið. 

Blaðið fær líka nýjan umsjónarmann menningarefnis á næstunni, það verður Guðmundur Pálsson, best þekktur sem söngvari í Baggalúti. Gengið var frá ráðningu hans í gær.

Sme er nú búinn að gefa út tvö tölublöð af DV og á því sem kom út í gær sést að auglýsingamarkaðurinn tekur vel á móti honum. Auglýsingahlutfallið er margfalt hærra en undanfarin þrjú ár og venjuleg fyrirtæki eru farin að auglýsa aftur í blaðinu, ekki bara vídeóleigur og súludansstaðir. Goldfinger auglýsir enn, en það fyrirtæki hélt nánast blaðinu uppi síðustu misserin.  Auglýsingar þess eru nú í íþróttakálfinum. Svo er einhver hjálpartækjabanki á baksíðunni og má segja að það séu mest áberandi leifarnar af gamla blaðinu. Umfjöllunin er öll fréttalegri en áður og ég held að þetta líti bara nokkuð vel út hjá kallinum.

Samfélagið hafnaði þeim

Vil vekja athygli á nýrri færslu Sigurlínar Margrétar um þá allsherjarhöfnun sem heyrnarskert börn bjuggu við í íslensku samfélagi þar til fyrir örfáum árum:

Og svo voru börnin þetta ung þegar þau voru send í heimavist, fjöggra ára gömul, grunnskólaskólaskylduð samkvæmt lögum fjöggra ára gömul.  Foreldar stóðu því  berskjaldaðir gegn þessu lagaboði, gátu ekkert gert.   Þessi grunnskólaskylda varði til 18 ára aldurs.  Mjög löng grunnskólaskylda semsagt.  Græddu heyrnarlausir meira en almenningur á þessari löngu grunnskólaskyldu?  Nei, varla er hægt að segja það,  þeir stórtöpuðu á henni. 

Þetta mál um kynferðislega misnotkun heyrnarlausra barna er einhver mesti óhugnaður sem hér hefur komið upp á yfirborðið. Það er sorglegt til þess að hugsa að þessir atburðir gerðust í umhverfi sem börnin og fjölskyldur þeirra voru nánast þvinguð með lögum til þess að laga sig að og greinilegt að hagsmunir barnanna voru aldrei í fyrirrúmi við þá lagasmíð. Táknmálið bannað og þeim þar með nánast bannað að tjá sig. Íslenskt samfélag á þessum einstaklingum stóra skuld að gjalda.

Þorgerður í góðum málum

Er ekki óhætt að fullyrða að kosningabaráttan sé byrjuð. Búið að tilkynna um þriggja milljarða viðbótarframlag til Háskólans og nú er verið að standa við loforð um milljarð króna af söluandvirði Landssímans til þess að bæta GSM-samband á þjóðveginum. Svo byrjar þingið á mánudag. Kosningaskjálftinn fer vaxandi dag frá degi.

Viðbótarframlag til Háskólans er sannarlega gott mál og rós í hnappagat Þorgerðar Katrínar. Núna virðist fátt geta komið í veg fyrir að hún vinni stórsigur í kosningunum í vor. Hún leiðir geysilega öflugan lista Sjálfstæðisflokksins í Kraganum og kæmi ekki á óvart þótt hún ynni hreinan meirihluta þingmanna í því kjördæmi.

Það er fyrst og fremst eitt sem ég held að gæti spillt þeim möguleika fyrir henni; það væri ef RÚV-frumvarpið gengi henni úr greipum. Það mun verða meginefni Alþingis í næstu viku og Þorgerður á mikið undir því að ekki verði orðið við kröfum stjórnarandstöðunnar um að fresta málinu. Örugglega er hluti þingmanna stjórnarflokkanna tilbúinn í slíka frestun en forysta Sjálfstæðisflokksins mun áreiðanlega ekki gefa kost á því enda mikilvægt fyrir pólitíska stöðu varaformanns flokksins að þetta mál sigli fumlaust í gegnum þriðju og síðustu umræðu á Alþingi. Það yrði reiðarslag fyrir hana að koma málinu ekki í gegnum þingið.

Þetta mál með GSM-sambandið er hins vegar eldgamalt, þessu var lýst yfir  haustið 2005 í framhaldi af sölu Símans.  Sennilega hafa menn geymt sér að klára samninginn og hrinda málinu í framkvæmd þar til hæfilega stutt væri í kosningar.

Síminn lýkur við uppbyggingu farsímanets á Hringveginum

Reykjavík+snjór=umferðarteppa

Þetta er svona dagur þegar landsbyggðarfólk hristir hausinn og talar um að það megi aldrei koma korn úr lofti þá sé komin umferðarteppa í Reykjavík af því að fólk þar kunni ekki að keyra. Jamm.

Ég er ekki landsbyggðarmaður, hef búið í borginni alla tíð og var rétt í þessu að koma inn úr umferðinni eftir einhverjar mestu umferðarteppur sem ég man eftir um langt árabil.  Var tæpar tæpar 20 mínútur á leiðinni frá Bólstaðarhlíð og að gervigrasvellinum í Laugardal. Klukkan 18.30 voru enn þéttar biðraðir á stofnbrautum og bíll við bíl á Kringlumýrarbraut, milli Miklubrautar og Háaleitisbrautar.  Þetta ástand hefur ekki bara verið á stofnbrautum heldur líka á safngötum á borð við Skipholt, Háteigsveg og Nóatún.

Þessu veldur snjórinn. Þó er hann ekki mikill, - rétt þæfingur.  Ótrúlega margir bílar ráða illa við að fara af stað úr kyrrstöðu, sérstaklega í þeim götum þar sem eru smábrekkur. Væntanlega verður allt brjálað að gera á dekkjaverkstæðum borgarinnar á morgun og líklega hafa margir ákveðið í dag að sækja nagladekkin ofan í geymslu og setja þau undir hvað sem borgaryfirvöld segja.

En þótt margir séu vanbúnir held ég að aðalorsök umferðarteppunnar í dag ég sé röng viðbrögð við aðstæðum. Ótrúlega mögrum bílum er ekið inn á hálffull gatnamót þótt augljóst sé að þeir muni ekki komast yfir áður en rautt ljós kviknar. Þess vegna afkasta fjölmörg gatnamót borgarinnar litlu sem engu við þessar aðstæður, það er allt fast af því að taugaveiklun og tillitsleysi eru áberandi sem aldrei fyrr í umferðinni á degi sem þessum. Sem betur fer taka margir ökumenn ástandinu með brosi á vör og gefa sénsa og reyna að gera ekki illt verra. Ég náði því stundum en stundum náði pirringurinn völdum við að horfa upp á feigðarflan og fólk á bílum sem ekki voru í standi til að vera á götunum.

En loks kem ég að því sem rak mig til þess að skrifa þessa færslu og það er það að allan þann tíma sem ég hef átt í bílnum mínum í dag hef ég ekki séð einn einasta lögreglubíl. Nú hef ég fylgst með mikilli ánægju með því hvernig Stefán Eiríksson hefur farið af stað sem nýr lögreglustjóri höfuðborgarsvæðisins. Honum er greinilega ofarlega í huga að lögreglan er fyrst og fremst þjónustustofnun fyrir borgarana. Hann leggur áherslu á sýnilega löggæslu en ekki einn einasti lögreglumaður var sýnilegur við gatnamót í dag til þess að greiða umferðinni leið og koma í veg fyrir þarflaust flan inn á gatnamót. Ég er viss um að Stefán verður ekki lengi að kveikja á þessu og endurvekja þá gömlu venju - sem var í gildi meðal lögregluþjónar voru í Reykjavíkurlögreglunni en ekki bara lögreglumenn - að stjórna umferð á helstu umferðaræðum þegar aðstæður eru eins og verið hafa í dag.

3ja sætis blús

Meiri vitleysan í þessum Hjörleifi framsóknarmanni á Akureyri sem býður 2 milljónir í hússjóð framsóknarfélagsins á Akureyri gegn því að hann fái að vera í 3ja sæti á framboðslistanum.  Ætla rétt að vona að hann fái þá útreið sem hann á skilið fyrir þetta uppátæki í kosningu á tvöföldu kjördæmisþingi aðra helgi.

En er þetta ekki hvort sem er ólöglegt eftir áramót? Þá tóku gildi ný lög um fjármál flokkanna þar sem enginn einstaklingur má leggja fram meira fé en 300.000 kr á ári til flokks. Er ekki ljóst að þau lög gera þessi áform Hjörleifs hvort sem er að engu, þ.e.a.s. ef félagar hans meðal framsóknarmanna á Akureyri væru nógu vitlausir til þess að vilja þiggja múturnar, sem ég hef reyndar enga trú á að þeir séu.

En það verða fleiri 3ju sæti í deiglunni aðra helgi því að þá ætla framsóknarmenn í NV-kjördæmi líka að ganga frá sínum framboðslista á kjördæmisþingi.  Einhverra hluta vegna hefur það verið dregið allan þennan tíma en prófkjörið fór fram í byrjun nóvember. Í samræmi við úrslit prófkjörsins er gerð tillaga um að Kristinn H. Gunnarsson skipi 3ja sæti listans en hann hefur ekki enn lýst því yfir hvort hann ætli að þiggja það. Það ganga miklar sögur um að á kjördæmisþinginu muni Kristinn ganga úr flokknum og til liðs við frjálslynda. Það fylgir sögunni að það liggi fyrir samkomulag milli hans og Guðjóns Arnars um að Kristinn verði í 2. sæti á lista frjálslyndra í kjördæminu en að Sigurjón Þórðarson flytjist milli kjördæma og verði oddviti frjálslyndra í Norðausturkjördæmi. 

Sjáum hvað setur en allavegna ætti næsta vika að vera Kristni nokkuð hagstæð ef hann vill nota hana til þess að undirbúa brottför sína.  Alþingi kemur saman á mánudag og þá verður RÚV frumvarpið væntanlega fljótlega á dagskrá. Í þeim umræðum mun Kristinn fá gott tækifæri til að gera ágreining við meirihluta þingflokksins og ríkisstjórnarinnar og semja forleik að úrsögn á málefnalegum forsendum. Ef það er þá ætlun hans að munstra sig á skipið hjá Adda Kitta Gauj.

Hvöss sjálfsgagnrýni?

Það eru merkilegar umræður í gangi um skjöl og skjalasöfn hér á moggablogginu í kvöld. Upphafsmenn þeirra eru Guðmundur Magnússon og Björn Bjarnason. Tilefnið er einkaskjalasafnið sem Björn á og er sennilega einhver merkilegasta heimild hér á landi um kaldastríðsárin. Björn greinir frá því að ekkert íslenskt safn hafi falast eftir þessum skjölum svo að fræðimenn og almenningur geti fengið að þeim aðgang. Þess vegna geymi hann þau sjálfur. Að auki greinir hann frá því hve illa íslensk söfn séu í stakk búin til þess að skrá og flokka þau skjöl sem þau varðveita nú þegar. Hann skýrir frá því að hann hafi áður tekið myndir úr vörslu Ljósmyndasafns borgarinnar þar sem þær voru í hirðuleysi.

Þetta er alvörumál. Það er augljóst að Björn hreinlega treystir ekki söfnum íslenska ríkisins til að varðveita sómasamlega þau skjöl sem faðir hans lét eftir sig. Af orðum Guðmundar, sem er þjóðþekktur sagnfræðingur og rithöfundur, má ráða að hann deili þessum áhyggjum Björns. Þeir sameinast svo um það að kalla eftir því að íslenskir ólígarkar taki nú upp hjá sér að leysa þetta vandamál og búi hér til vandað einkasafn þar sem hægt verði að sýna sögulegum heimildum úr vörslu einstaklinga fullan sóma.

Ég blanda mér í umræður þeirra félaga um þessi þjóðþrifamál til að halda því til haga að Björn Bjarnason var sjálfur menntamálaráðherra á Íslandi á árunum 1995 til 2002. Á því  tímabili var það hann sem bar ábyrgð á starfsemi Þjóðskjalasafnsins og annarra safna sem íslenska ríkið rekur. Í því ljósi er sennilega rétt að líta á þetta sem hvassa sjálfsgagnrýni. 

Og er ég einn um að finnast það kómískt þegar reynt er að vísa ábyrgðinni á ófremdarástandi  í skjalavörslumálum íslenska ríkisins yfir á íslensku milljarðamæringana og menningarleysi þeirra? Margt má um Baug og Bjöggana segja en þessari heitu kartöflu verður seint komið fyrir í þeirra kjöltu. Sjálfstæðisflokkurinn hefur ráðið menntamálaráðuneytinu frá 1991 og Björn var sjálfur þar húsbóndi og ábyrgðarmaður frá 1995-2002. Og ljósmyndasafni borgarinnar hefur Sjálfstæðisflokkurinn ráðið alla tíð, nema frá 1978-1982 og 1994-2006. Þetta ástand á sér skýringu í forgangsröðun stjórnvalda en ekki menningarleysi auðmanna.

En ég er líka ósammála því að söfn í eigu einkaaðila fái til varðveislu gögn sem orðið hafa til í embættistíð ráðherra.  Einkaaðilasafn gæti valið og hafnað hvaða fræðimenn fengju að skrifa þá sögu sem slík gögn segja og hverjir ekki. Ég tel að gögn sem þessi eigi að vera í vörslum ríkisins, ekki síst til þess að hægt sé að tryggja að réttur til aðgangs að þeim lúti reglum almennra og gagnsærra heimilda  upplýsingalaganna.

Árni í Eyjum en enginn Johnsen

Árni M. Mathiesen, fjármálaráðherra og oddviti sjálfstæðismanna í Suðurkjördæmi, ætlar að halda opinn fund með Guðjóni Hjörleifssyni í Ásgarði, félagsheimili sjálfstæðismanna í Vestmannaeyjum í kvöld.

Það sem vakti athygli mína í þessu sambandi er að Árni Johnsen, sem eftir því sem best er vitað mun skipa 2. sætið á framboðslista sjálfstæðismanna í Suðurkjördæmi, er hvergi nálægur og ekki þátttakandi í þessum fundi heldur eingöngu Guðjón Hjörleifsson, sem var hafnað í prófkjöri þar sem hann lenti í 7. sæti.

Af hverju ætli Árni Mathiesen vilji ekki hafa Árna Johnsen með sér á ferð um Eyjar? Er þetta kannski til marks um að það sé þegar búið að taka ákvörðun um að Árna Johnsen verði ýtt út af framboðslistanum eins og háværar kröfur hafa verið um? 

Athyglisvert

Athyglisverð grein á heimasíðu Björgvins G. Sigurðssonar,  oddvita Samfylkingarinnar í Suðurkjördæmi. Ágætur penni, Björgvin, og ritaði t.d. nýlega merka grein með samanburði á kjörum lántakanda í Evrulöndum og hér á Krónulandi. 

En í nýlegum pistli er Björgvin að velta fyrir sér framsóknarmönnum og stöðu þeirra. Margir Samfylkingarmenn eru afskaplega hrifnir af framsóknarmönnum. Hjá sumum fær áhuginn stundum þráhyggjukenndan blæ, eins og t.d. hjá Össuri, en Björgvin andar bara með nefinu. Hann rekur söguna, telur ýmsar forsendur breyttar og rétt að huga að nánara samstarfi kratanna í Samfylkingunni og framsóknar. Segir þetta: "Hvort það gerist með samstarfi í ríkisstjórn hinna vinnandi stétta eða formlegum samruna síðar á eftir að koma í ljós en það dregur klárlega til tíðina á næsta ári." Athyglisvert.