Ráðuneyti textíliðnaðarins

Iðnaðarráðuneytið hefur verið aðskilið frá viðskiptaráðuneytinu og tveir ráðherrar í nýrri ríkisstjórn sinna verkefnum sem einn sinnti áður. Nýr iðnaðarráðherra hefur ráðið til sín öflugan aðstoðarmann, Einar Karl Haraldsson, margreyndan ref úr stjórnmálabaráttunni, líklega eina manninn sem kemst með tærnar þar sem ráðherrann sjálfur hefur hælana í þeim merku fræðum að að stýra og móta pólitíska umræðu. 

Undanfarin ár hafa helstu verkefni iðnaðarráðuneytisins verið á sviði þungaiðnaðar, starfsemin hverfðist lengi um tilraunir ráðuneytisins til þess að fá erlend stórfyrirtæki til að reisa hér álver og undirbúa virkjanaframkvæmdir tengdar þeim rekstri. Þetta þekkja allir, málefni iðnaðrráðuneytisins hafa verið hin stórpólitísku deilumál í íslensku samfélagi undanfarin ár. Nú er ný ríkisstjórn tekin við og þótt orðalag stjórnarsáttmálans sé loðið og teygjanlegt um það hvaða fyrirætlanir ríkisstjórnin hefur á sviði virkjana og stóriðju er svo að heyra á ráðherrum Samfylkingarinnar að lítið verði að gera á því sviði hjá iðnaðarráðherra. Þess vegna er vert að velta því fyrir sér hver verði helstu verkefni þessa ráðuneytis á næstu árum, sem Össur Skarphéðinsson stýrir því með fulltingi Einars Karls Haraldssonar.

Og þá staldrar maður við það að víst eru fleiri iðngreinar stundaðar í landinu en álvinnsla og orkuvinnsla. Það er til dæmis textíliðnaður, það er að segja sú grein sem spinnur band og vefur vef í klæði. Því meir sem ég hugsa um þetta því frekar hallast ég að því að nokkurs konar textíliðnaður verði í hávegum hafður í iðnaðarráðuneytinu næstu árin, þar verði spunarokkarnir þandir frá morgni til kvölds. Í iðnaðarráðuneytinu verður rekið spunaverkstæði Samfylkingarinnar undir stjórn spunameistara sem eru svo snjallir að þeir eiga fáa sína líka. Það er helst að maður geti lesið um aðra eins spunasnillinga í ævintýri H.C. Andersen um Nýju fötin keisarans.