Sagði upp

Það kom fram hjá mér um daginn að Hjörleifur Sveinbjörnsson, maður Ingibjargar Sólrunar, væri einn átta stjórnenda á 365 sem væri að láta af störfum. Í því sambandi er sjálfsagt að halda því til haga að Hjörleifur sagði sjálfur upp störfum og hafði fyrir nokkru greint samstarfsmönnum sínum frá þeim fyrirætlunum.

Var þetta 1. maí eða 1. apríl?

Það vakti athygli mína að fyrsta frétt kl. 18 á RÚV var viðtal Brodda Broddasonar við Geir H. Haarde um að aldrei hefði verið rætt milli stjórnarflokkanna um að selja Landsvirkjun og að hann sæi ekki að það gerðist á næsta kjörtímabili. Af hverju að taka tvö viðtöl við Geir um sama málið á sama degi, Ingimar Karl hafði jú kynnt og spilað viðtal við Geir um sama mál í fréttum kl. 8 í morgun? Ég sá ekki hvert tilefnið gæti verið til tveggja viðtala við Geir á einum degi um sama málið en vissulega talaði Geir afdráttarlausar í kvöld en í morgun og kláraði væntanlega allar hugsanlegar spekúlasjónir í framhaldi af samsærisbullinu í Skúla Thoroddsen, framkvæmdastjóra Starfsgreinasambandsins.

En nú sé ég þessa færslu á síðu Denna, þar sem hann heldur því fram að Ingimar Karl hafi endurnýtt gamalt viðtal við Geir í morgunfréttunum og sett í samhengi við bullið í Skúla Thoroddsen. Þetta hafi orðið tilefni krísufunda á fréttastofu RÚV. Fréttastofan sé búin að biðja Geir H. Haarde afsökunar á þessum vinnubrögðum.

Hvenær skyldi stjórn Starfsgreinasambandsins biðjast afsökunar á þáttöku framkvæmdastjóra síns í þessu leikriti?

Afruglari dagsins

Ég fór ekki rétt með að Ísland í Bítið væri ekki á netinu, það er það víst. Og viðtalið í morgun þar sem Heimir og Kolbrún afrugla bullið í Skúla Thoroddsen. Hér er uppritun að meginluta viðtalsins, lesið og sjáið eigin augum á hvaða fótum maðurinn stendur í dylgjum sínum, sem hann notar viðtalið til að leggja á flótta í málinu og saka RÚV um að oftúlka orð sín.

Heimir:    Leyfðu mér nú að lesa af heimasíðu Starfsgreinasambandsins. Hér segir bara til þess að taka af allan vafa með þetta: Skúli sagðist hafa fyrir því heimildir að farið væri að undirbúa sölu Landsvirkjunar og búið væri að ákveða hver yrði næsti forstjóri Landsvirkjunar.
Skúli:        Lestu það sem ég sagði og það stendur líka hérna á heimasíðu……
Heimir:    Já, en þetta stendur á heimasíðu Starfsgreinasambandsins orðrétt. En það er annað sem líka vekur athygli. Þú segir að jafnvel sé búið að tryggja Finni Ingólfssyni og S-hópnum hluta af kökunni……
Skúli:    Ég, ég hérna, það er líka rangtúlkun sko þegar maður fjallar um mikilvæg mál eins og t.d. auðlindamál eða orkumál eins og ég var að gera þarna og þá segi ég orðrétt ég skal bara segja, lesa það fyrir þjóðina og þá sem eru að hlusta á Bylgjuna hvað ég sagði. Ég sagði: Í gær hófst einkavæðing orkufyrirtækja í eigu ríkisins, ríkið ákvað að selja FL Group og Glitni hlut sinn í Orkuveitu Suðurnesja fyrir rúma 7 milljarða og ég fullyrði að undirbúningur sölu Landsvirkjunar er hafinn og ég sagði líka: haldi ríkisstjórnin velli í kosningunum 12. maí verður það gert. Sko……
Kolbrún:    Af hverju heldur þú að það verði gert, eru flokkarnir búnir að gera eitthvert samkomulag með sér?
Skúli:    Ég var að hlusta á Geir Haarde í Ríkisútvarpinu áðan, ekki neitaði hann þessu. Hann sagði að það væri kannski ekki tímabært. Ég meina sko þjóðin fékk líka að fylgjast með hérna landsfundi Sjálfstæðisflokksins sem haldinn var nýlega og þeirri umfjöllun sem átti sér stað um sölu hérna orkufyrirtækjanna þannig að það er náttúrulega bara kjánaskapur að halda því ekki fram að það sé fullt af fólki í þessu þjóðfélagi sem gjarnan vill gera þetta og það sem ég er fyrst og fremst að gera er að vekja athygli á þessari umræðu. Það skiptir máli að það komi skýr svör fram um það, bæði fyrir þá 50 þúsund einstaklinga sem eru í Starfsgreinasambandinu hvaða stefnu stjórnvöld hafi í þessum málum. Ég heyrði að Jón Sigurðsson hann andmælti mér harðlega og sagði að Framsóknarflokkurinn hefði samþykkt á sínum fundi að þetta kæmi ekki til greina og það er gott. Ég er ánægður að heyra það……
Kolbrún:    En getur það þá ekki skýrt kannski það að Framsóknarflokkurinn er að skipa Pál Magnússon stjórnarformann, kannski til að stoppa þá að þetta gerist?
Skúli:    Nei, bíddu nú við, bíddu nú við þá segi ég síðan, ég segi hér af hverju held ég þessu fram að hérna að undirbúningur sölu Landsvirkjunar sé á döfinni það er jú vegna þessa landsfundar Sjálfstæðisflokksins, það er vegna þess að þeir eru byrjaðir að semja, þetta er stefna sjálfstæðismanna. Nú Landsvirkjun hún ætlar, það liggur fyrir, Landsvirkjun ætlar að gera upp reikninga sína í dollurum það er ljóst vegna þess að íslenska krónan hún er ónýtur gjaldmiðill ef þú ætlar að fara að presentera einhverja söluvöru fyrir erlendum fjárfestum þá þýðir ekki að gera það í einhverri íslenskri krónu sem hoppar og skoppar það gengur ekki…..
Heimir:    Nei…en….
Skúli:    Þannig að sko það sem ég er að gera, ég er reyndar að draga ályktanir. Þetta með hérna S-hópinn það átti nú svona kannski frekar að vera hérna brandari en öllu gamni fylgir alvara.
Heimir:    Já, en þú spyrð engu að síður: viljum við þetta er ekkert stopp á spillingunni spyrðu.
Skúli:    Ég spyr, ég varpa fram þeirri spurningu minnugur þess að ástæðan fyrir því að ég dreg hér upp nafn Finns Ingólfssonar og S-hópsins það er bara vegna þeirrar umræðu að þegar Búnaðarbankinn var seldur á sínum tíma þá lá það ljóst fyrir að hann var seldur á einhverja 18 milljarða og þessi S-hópur hagnaðist um aðra 18 milljarða og það var talað um það að þetta hefði verið gjöf.
Heimir:    Já, já en það er rétt þú segir að…..
Skúli:    Ég varpa þessu fram…..
Heimir:    Já, já þú ert ekkert að fullyrða um það neitt það er alveg rétt.
Skúli:    Ég er ekkert að fullyrða eitt né neitt.
Heimir:    Það kemur líka fram á heimasíðu Starfsgreinasambandsins að þú svona segir líklega gæti það verið liður í því að tryggja S-hópnum hluta af kökunni þ.e.a.s að skipa Pál Magnússon sem stjórnarformann fyrirtækisins Landsvirkjunar en þú segist hafa heimildir fyrir því að það væri búið að undirbúa sölu Landsvirkjunar og búið að ákveða hver yrði næsti forstjóri, hvaða heimildir eru það?
Skúli:    Ég segi ekki að ég hafi heimildir fyrir því……
Heimir:    Ja, ég veit ekki meir því þetta kemur fram á síðu Starfsgreinasambandsins og þú ert þar framkvæmastjóri.
Skúli:    Já, ég hérna setti þetta ekki upp sjálfur, ég sagðist í ræðu minni hafa heimildir fyrir því að Kjartan Gunnarsson yrði forstjóri Landsvirkjunar það er það eina sem ég sagðist hafa heimildir fyrir……
Heimir:    Hvaða heimildir hefur þú fyrir þér í því?
Skúli:    Þið blaðamenn eruð nú ekki vanir að gefa upp ykkar heimildamenn. Þið standið vörð um þá……
Heimir:    Já, en þú ert ekki blaðamaður.
Skúli:    Nei, nei ég er það ekki.
Kolbrún:    Heldur þú að það yrði vont fyrir Landsvirkjun ef  Kjartan Gunnarsson yrði, færi þar fyrir?
Skúli:    Kjartan. Sko ég hef þekkt Kjartan frá því við vorum hér saman í Háskóla og reyndar kannski lengur. Hann er hinn mætasti maður og hérna vandur að virðingu sinni og ég hef ekkert upp á Kjartan Gunnarsson að klaga….
[...]
Skúli:    Þetta dæmi um Finn Ingólfsson og S-hópinn það var bara verið að rifja upp gamla sögu sem var mjög umdeild á sínum tíma. Ég vil ekki að slíkt endurtaki sig.
Heimir:  Nei, nei Skúli Thoroddsen framkvæmdastjóri Starfsgreinasambandsins takk kærlega fyrir spjallið.

Meira um bullið í Skúla Thoroddsen

Morgunþættir útvarpsstöðvanna tóku ólíkan framhaldsvinkil á bullið í Skúla Thoroddsen, framkvæmdastjóra Starfsgreinasambandsins, á 1. maí fundinum í Húsavík í gær, sem bar það upp á formann Framsóknarflokksins og nýjan stjórnarformann Landsvirkjunar að tala þvert um hug sér þegar þeir vísuðu í ályktanir flokksins og segðu að einkavæðing Landsvirkjunar kæmi ekki til greina af hálfu Framsóknarflokksins.

Ingimar Karl Helgason, fréttamaður RÚV, ræddi við Geir H. Haarde, í tilefni af sölu á 15% eignarhlut ríkisins í Orkuveitu Suðurnesja, og spurði hann í leiðinni út í hugmyndir hans um einkavæðingu Landsvirkjunar. Geir sagðist ekkert liggja á að huga að því hvað sem síðar verður. Áður en Ingimar spurði Geir að þessu hafði hann rakið í óbeinni ræðu bullið í Skúla Thoroddsen og upplýst að í samtali við Útvarpið hefði Skúli neitað að upplýsa um heimildir sínar. Hann sá hins vegar ekki til að halda því til haga með hvaða hætti Jón Sigurðsson, formaður Framsóknarflokksins, hrakti bullið í Skúla Thoroddsen í sama fréttatíma og bullinu í Skúla Thoroddsen var útvarpað yfir þjóðina.

Ísland í Bítið tók annan vinkil í málið. Þar var sent út viðtal við Skúla Thoroddson og hann spurður út í heimildir sínar, m.a. í ljósi þess að fyrir liggja ályktanir Framsóknarflokksins, yfirlýsing nýs stjórnarformanns Landsvirkjunar, og yfirlýsing formanns Framsóknarflokksins um að flokkurinn sé andvígur hugmyndum um sölu Lansvirkjunar. Þetta viðtal er ekki til á Netinu en þar hraktist Skúli undan spurningum umsjónarmanna og nefndi að hann hefði nú bara kastað þessu svona fram og talaði eitthvað um brandara í því sambandi. Svo hraður var flótti Skúla undan bullinu að stjórnendur þurftu að benda honum á hvað stæði svart hvítt eftir honum á heimasíðu Starfsgreinasambandsins til þess að fá hann til að kannast við bullið. Þegar yfir lauk stóð hann á því einu fastar en fótunum að hann hefði heimildir fyrir því að Kjartan Gunnarsson ætti að vera forstjóri Landsvirkjunar. Þökk sé umsjónarmönnum Íslands í Bítið fyrir að hafa sýnt fram á að bullið í Skúla Thoroddsen var ekkert annað en bullið í Skúla Thoroddsen, sem taldi víst að það væri nægilegt að segja bara eitthvað krassandi um Landsvirkjun til þess að það kæmist vel og skilmerkilega á framfæri við almenning án þess að hann yrði krafinn um að standa við stóru orðin.

Það eina sem er ljóst eftir þess afferu er að það er ágreiningur milli stjórnarflokkanna um spurninguna um einakvæðingu Landsvirkjunar. Það hefur áður komið fram og ætti ekki að koma á óvart. Það sem kemur á óvart er hve greiða leið bullið í Skúla Thoroddsen átti á öldur ljósvakans. Enn er eftir að fá fram viðbrögð stjórnar Starfsgreinasambandsins við þessari framgöngu framkvæmdastjórans.

Telur líklegt að fleiri orkufyrirtæki verði einkavædd

Steingrímur J. hellti sér yfir fyrirspyrjanda eftir Kastljósið

Í þætti Sjónvarpsins í gær sá ég Svein Hjört, Moggabloggara og framsóknarmann, standa upp og spyrja Steingrím J. út í ummæli Ögmundar um að það mætti senda bankana úr landi til þess að standa vörð um jöfnuð í landinu. Steingrímur brást reiður við og hjólaði í Svenna, sem er allra manna þægilegastur og ljúfastur í umgengni. En Svenni hefur nú sett frásögn á bloggið sitt af samskiptum þeirra Steingríms eftir þáttinn. Þar stendur þetta: 

Ég sagði þar næst við Steingrím að hann hafi gert lítið úr mér í beinni útsendingu og Framsóknarflokknum. Það næsta sem ég veit var að ég sá að hann varð enn æstari og áfram hélt hann áfram að buna á mig skömmum og sagði m.a.; Blessaður komdu þér bara niður á Laugaveg, þarna Kind.is, þar ertu best geymdur. Ég hefði átt að taka þig betur í gegn þarna inni áðan.”

Miklu meira hér. 

 

Hvað segir Starfsgreinasambandið?

Hvað segir stjórn Starfsgreinasambandsins um framgöngu og fullyrðingar framkvæmdastjóra síns, Skúla Thoroddsen, í 1. maí ræðu á Húsavík þar sem hann las skáldskap sinn um fyrirhugaða einkavæðingu Landsvirkjunar, dylgjaði um það að fyrirtækið væri ætlað einhverjum einstökum mönnum og að Kjartan Gunnarsson, fyrrv. framkvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins, ætti að vera forstjóri. Er þessi gamli alþýðubandalagsmaður ekki með öllum mjalla?

Hvernig ætlar Starfsgreinasambandið að bregðast við? Er það sátt við að Skúli framkvæmdastjóri lesi úr þessari væntanlegu jólabók sinni húsvískri alþýðu á 1. maí til þess að blanda sér í kosningabaráttu vegna yfirvofandi alþingiskosninga með lygum og dylgjum um tiltekna stjórnmálaflokka og einstaklinga?

Þetta er auðvitað ósvífin flokkspólitísk misnotkun á aðstöðu af hálfu manns sem er er starfsmaður samtaka sem launþegar í tilteknum starfsgreinum eru þvingaðir með lögum til aðildar að.  Verst er að maðurinn talar gegn betri vitund þegar hann fullyrðir að vilji Framsóknarflokksins standi til að einkavæða Landsvirkjun. 

Gegn þeirri staðhæfingu stóðu þá þegar ályktun síðasta flokksþing, yfirlýsingar nýs stjórnarformanns þegar hann tók við stjórnarformennsku og nú eftir yfirlýsingar Jóns Sigurðssonar í útvarpsfréttum þarf ekki frekari vitnanna við um að framsókn mun ekki standa að einkavæðingu Landsvirkjunar. Hafi Skúli ekki haft fyrir því að afla sér þessara upplýsinga áður en hann flutti ræðu sína er hann að væna menn um lygar og óheilindi og er það honum auðvitað til minnkunar.

Ekki er þetta þó Skúla til jafnmikillar minnkunar og þeim samtökum sem hafa hann sem forsvarsmenn og hljóta að treysta því að menn vilji hlusta og taka alvarlega opinberar yfirlýsingar framkvæmdastjórans enda séu þær ígrundaðar og málefnalegar. Eða er það svo að verkalýðshreyfingin hefur helst til málanna að leggja þjóðfélagsumræðunni 1. maí að ráðast með lygum, dylgjum og svívirðingum 10 dögum fyrir þingkosningar?

Segir að byrjað sé að undirbúa sölu Landsvirkjunar

Fækkar á Stöð 2

 Hjörleifur Sveinbjörnsson, eiginmaður Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur, og yfirmaður þýðingardeildar Stöðvar 2, og Erna Kettler, einn reyndasti dagskrárgerðarmaður Stöðvar 2, eru meðal þeirra átta starfsmanna 365 sem eru að hætta störfum. Tilkynnt var um að frekari hagræðingaraðgerðir stæðu yfir.

Ævisaga Ólafs Ragnars á leiðinni?

Það hefur verið fullyrt í mín eyru að Guðjón Friðriksson sagnfræðingur sitji nú við að skrifa ævisögu Ólafs Ragnars Grímssonar, forseta Íslands. Bókin eigi að koma út í haust.

Hvað segir Alþingi?

Ekki hefur verið sýnt fram á að Jónína Bjartmarz hafi átt þátt í því að kærasta sonar hennar hlaut hér ríkisborgararétt. Þeir þrír þingmenn sem ákvörðunina tóku segja að hún ekki hafa beitt þá þrýstingi. Þremenningarnir bera ábyrgð á tillögunni til Alþingis. Eftir Kastljósið í kvöld er hins vegar  óhjákvæmilegt að nánari upplýsingar verði veittar um það hvernig allsherjarnefnd hefur staðið að því að veita þessar ívilnanir undanfarin ár. Eins þætti mér æskilegt að fá tæmandi upplýsingar um ástæður synjunar erinda hjá nefndinni í öllum tilvikum. Ef gert var á hlut einhverra með þessari ívilnun eru "tjónþolarnir" þeir einstaklingar sem sóttu um sl. vor en var synjað. Í Kastljósinu var nefnt dæmi um mann sem hlaut synjun og í ágætlega unnu  yfirliti Sigmars, sem greinilega er með ítarleg trúnaðargögn frá Útlendingastofnun í höndum, kom ekki fram hvaða ástæða hefði verið gefin fyrir þeirri synjun. Ætli það liggi fyrir upplýsingar um af hvaða ástæðum er hafnað og af hvaða ástæðum er samþykkt eða er þetta algjörlega háð frjálsu mati, sem er annað orð yfir geðþótta, nefndarinnar hverju sinni? Nú þurfa frekari upplýsingar að koma fram frá Alþingi.

Ritstjóraskipti á Viðskiptablaðinu

Gunnlaugur Árnason hefur látið af störfum sem ritstjóri Viðskiptablaðsins og mun flytjast til London þar sem hann bjó áður lengi, hann hefur víst ráðið sig til starfa hjá Baugi.

Við starfi ritstjórans tekur Jónas Haraldsson, aðstoðarritstjóri. Aðstoðarritstjóri verður Sigurður Már Jónsson, núverandi fréttastjóri.

Viðskiptablaðið hefur komið út sem dagblað fjórum sinnum sinnum í viku frá því 8. febrúar, áður kom það út 2svar í viku. Gunnlaugur ritstýrði því um 2ja ára skeið.

Hvar er Gulli?

Það verður varla þverfótað í borginni fyrir flettiskiltum af Geir H. Haarde og Þorgerði Katrínu. Gallup mætti telja þessi skilt og kasta tölu á kostnaðinn. En það vekur athygli mína að það er hvergi mynd af Guðlaugi Þór, leiðtoga sjálfstæðismanna í Reykjavík norður. Hann fær ekki að vera með. Ætli þetta sé líka svona í suðurkjördæmi, engin mynd af Árna Matt? Og í norðaustur, engin mynd af Kristjáni Þór, bara Geir og Þorgerður?

Bloggrúntur

Tilvitnun í nokkra óvilhalla bloggara sem hafa tjáð sig um Kastljósmálið og ríkisborgararétt kærustu sonar Jónínu Bjartmarz.

Hlynur Þór Magnússon segir:

Mér finnst það eiginlega ekki mannsæmandi og alls ekki sæmandi Sjónvarpinu hvernig sumir Kastljóssmenn haga sér stundum. Einhvern veginn vil ég gera aðrar og meiri kröfur til Ríkisútvarpsins en annarra miðla. Ástæða þessara orða minna einmitt núna er framganga Kastljóssins gagnvart Jónínu Bjartmarz og framkoman við hana. Hver stjórnar þessu og hvaða hvatir liggja að baki?

Pólitískri fréttamennsku á Íslandi byrjaði að hraka þegar Atli Rúnar Halldórsson hætti í bransanum. Hann segir:

Enn bíð ég eftir að Kastljós Sjónvarpsins sýni mér fram á meintan skandal umhverfisráðherrans vegna ríkisborgaramálsins sem vakið var þar upp fyrir helgina. Ég hélt að menn þar á bæ hefðu eitthvað meira uppi í erminni til að spila út þegar hitna færi í kolum en tíminn líður og nú er ekki hægt að draga aðrar ályktanir en þær að það hafi ekki verið nein háspil á hendi og ermin tóm. Það vantar nefnilega sjálfan kjarnann í málið: sannanir fyrir því að ráðherrann hafi beitt sér á einhvern hátt til að flýta fyrir ríkisborgararéttinum til handa kærustu sonar síns. Alla vega var ekki hægt að skilja málið öðru vísi í upphafi en því hafi verið ýtt úr vör til að koma spillingarstimpli á ráðherrann. Gott og vel, þá verður líka að fá botn í málið með því að leggja gögn um spillinguna á borðið. Ef það er ekki gert hlýtur þetta að flokkast sem skítabomba. Af slíkum bombum er alltaf mikið framboð gagnvart fjölmiðlum og fjölmiðlafólki og þá er rétt að draga andann djúpt áður en lengra er haldið, einkum og sér í lagi í aðdraganda kosninga. Það þekki ég vel sjálfur frá fyrri tíð.

Borgar Þór Einarsson segir:

Auðvitað eiga fjölmiðlar að líta á þessi mál gagnrýnum augum en þegar ekkert bendir til þess að Jónína hafi beitt áhrifum sínum, þá verða menn að fara varlega í sínum fréttaflutningi.

Vitnum svo aftur í Guðmund Magnússon sem segir:

Guði sé lof að blaðamenn og aðrir fjölmiðlamenn eru ekki dómarar við dómstóla landsins. Aftur og aftur kveða þeir upp úrskurði byggða á hæpnum rökum, fljótfærnislegum ályktunum og ónógum sönnunargögnum. [...] Nýjasta dæmið  um þetta er mál það sem kennt er við Jónínu Bjartmarz. Að sjálfsögðu gefur það tilefni til ágengrar og gagnrýninnar umfjöllunar í fjölmiðlum. En menn verða að skoða staðreyndirnar æsingalaust og án fordóma.

Og Pétur Tyrfingsson, sem segir:

Ég sé því ekki betur en allur þessi málatilbúnaður sé ekki bara barnalegur fíflagangur heldur líka siðferðilega ámælisverður svo ekki sé meira sagt. [...] Jónína átti samúð mína alla í Kastljósi enda lagði hún hægri hönd á brjóst sér þegar hún reis sjálfri sér og fjölskyldu sinni til varnar. Ég óska stúlkunni til hamingju með ríkisborgararéttinn. Hún er vel að honum komin og mér nægir alveg að henni þyki vænt um drenginn hennar Jónínu.

Ekki eru þetta nú neinir framsóknarmenn, en þekktir fyrir hófsaman og sanngjarnan málflutning hér í bloggheimi, svona yfirleitt amk. Þrír þeirra, Hlynur, Guðmundur og Atli Rúnar eiga að baki langan feril í blaða- og fréttamennsku.

Atvinnumál

Ég hitti Pál Magnússon, nýjan stjórnarformann Landsvirkjunar, í gær og hann sagði mér að hann væri ekkert að hætta sem bæjarritari í Kópavogi eins og flestir virðast telja. Þetta er bara venjuleg stjórnarformennska, mánaðarlegir fundir í stjórninni, og oftar ef þörf krefur, en annars, eins og í öðrum stjórnum, eftirlit með því hvernig stjórnendur fyrirtækisins sinna störfum sínum fyrir eigendur. Þannig hefur þetta alltaf verið í öllum opinberum fyrirtækjum og starfandi stjórnarformenn eru ekki til í fyrirtækjum í eigu ríkisins. Á því er aðeins ein undantekning, Jóhannes Geir hafði gert sjálfan sig að starfandi stjórnarformanni, var með skrifstofu í húsinu og gerði ekkert annað en þetta. Palli tekur þetta hins vegar með öðrum störfum eins og til er ætlast.

Öðrum fórst en ekki þér, Össur

Ég trúði ekki mínum eigin eyrum þegar ég heyrði að Össur Skarphéðinsson, af öllum mönnum, hefði farið gegn formanni sínum og Guðrúnu Ögmundsdóttur og kallað það "léttan skandal" að kærasta sonar Jónínu Bjartmarz hefði fengið ríkisborgararétt með lögum frá Alþingi. En Össur, hin tifandi tímasprengja í kosningabaráttu Samfylkingarinnar, stóðst ekki mátið þegar hann sá tækifæri á að komast þarna aðeins í fréttirnar.

Ingibjörg Sólrún tók málefnalega og vandaða afstöðu til málsins í kvöldfréttum og sýndi að hún er ábyrgur stjórnmálaleiðtogi. Guðrún Ögmundsdóttir hefur talað um málið sem "storm í vatnsglasi" og sagði í kvöld að stúlkan hefði frekar goldið en notið tengslanna hefðu þau legið fyrir. Bjarni Ben. sagðist ekki gera Össuri til geðs að virða þetta upphlaup hans svars.

Ég sagði Össur af öllum mönnum og það kallar á útskýringar. Önnur skýringin er sú að Össur hefur þráfaldlega stært sig af því að hafa notið sértakrar fyrirgreiðslu af hálfu Davíðs Oddssonar, forsætisráðherra, þegar hann var að ættleiða dóttur sína frá Kólumbíu. Þetta hefur hann m.a. gert með þessum orðum á heimasíðu sinni: 

Birta hvessti á hann augun og mótuð af umræðunni spurði hin tæra barnssál: "Er Davíð vondur maður?" Ég tók á allri minni rökfræðilegu snilld til að skýra út fyrir barninu að hann væri alls ekki vondur maður nema síður væri. Hann hefði meira að segja reynst henni vel þegar hún var ómálga barn útí Kolombíu og við lentum í klemmu.

Var þetta líka léttur skandall Össur? Ef ekki, hver var þá munurinn? Er hann ekki helstur sá að í þínu tilviki liggur fyrir að fyrirgreiðsla var veitt. Stóð sú fyrirgreiðsla öllum öðrum sem lent hefðu í sömu sporum jafngreiðlega til boða? Í tilviki Jónínu liggur fyrir að fyrirgreiðsla var ekki veitt, samkvæmt því sem þeir sem ákvörðunina tóku segja sjálfir.

Hin skýringin kemur svo hér: Rifjum upp þessi ummæli Össur Skarphéðinssonar á alþingi í umræðum um fjölmiðlamálið. Þá var hann að skiptast á orðum við Davíð Oddsson, velgjörðarmann fjölskyldu hans, eftir að Davíð hafði farið orðum um tengsl dóttur forseta Íslands við Baug. Össur sagði:

Við lendum oft í pólitísku skaki, alþingismenn, en eitt er það sem við höfum aldrei gert og aldrei farið yfir þau mörk, fjölskyldur okkar eru friðhelgar, börn okkar eru friðhelg. Menn tala ekki um börn alþingismanna og stjórnmálamanna og draga þau inn í umræðu eins og hæstv. forsrh. gerði í gær. 

Formalismi dagsins

Ég heyrði í morgun sögu sem mér finnst benda til þess að þeir sérfræðingar sem sitja í yfirkjörstjórn í Reykjavík séu svo sannarlega að leggja sig fram um að vanda sig í störfum sínum. Þeir verða ekki hankaðir á því að fara ekki eftir lagabókstafnum.

Þegar framboðslistum Framsóknarflokksins í Reykjavík var skilað til kjörstjórnar skömmu fyrir hádegi í gær fylgdu með - eins og lög gera ráð fyrir - listar með tilteknum fjölda meðmælenda og að auki staðfesting allra frambjóðenda á að þeir tækju sæti á listunum. Í 22. sæti listans í Reykjavíkurkjördæmi norður situr maður að nafni Halldór Ásgrímsson, sem margir kannast við en hann sat á alþingi frá 1978-2006 og var nánast ráðherra allan sinn þingmannsferil, síðast forsætisráðherra, og formaður Framsóknarflokksins um 14 ára skeið. Þið munið hann Halldór. Hann skipar heiðurssætið í Reykjavík norður.

Halldór  starfar nú sem framkvæmdastjóri Norrænu ráðherranefndarinnar og er búsettur í Kaupmannahöfn, þess vegna var undirritun hans framvísað á faxi. Það mun hafa verið gott og gilt í undanförnum kosningum að frambjóðendur skili inn undirritunum á faxi. 

En nú var annað hljóð í strokknum. Yfirkjörstjórn í Reykjavík var búin að þrengja reglurnar enda stendur ekki berum orðum í lögum að það megi skila undirritun á faxi, líklega var faxið ekki til þegar kosningalögin voru sett. Þess vegna var þess krafist að í stað faxins yrði lagt fram bréf með eiginhandarundirritun Halldórs í frumriti. Að öðrum kosti væri ekki hægt að ganga að því vísu að þessi Halldór Ásgrímsson hefði í raun og veru áhuga á að vera á lista hjá Framsóknarflokknum. (Ég ímynda mér að einu hagsmunirnir sem yfirkjörstjórnin geti hafa verið að verja séu þeir hagsmunir manna að vera ekki settir á framboðslista gegn vilja sínum.) En í stað þess að ógilda framboðslistann og koma í veg fyrir framboð Framsóknarflokksins í borginni vegna þessa ágalla veitti yfirkjörstjórn frest til kl. 14 í dag til þess að bæta úr.

Farið var í málið og fannst Íslendingur á leið frá Danmörku til Íslands sem gat tekið með sér bréfið frá Halldóri og komið því til reykvískra framsóknarmanna sem komu því svo til yfirkjörstjórnar sem tóku það gott og gilt. Líklega er þessi samviskusemi yfirkjörstjórnar og formalismi bara til fyrirmyndar en ég verð að segja að ég tel nú ekki miklar líkur á að embættismennirnir, sem ekki tóku gilt faxið með undirritun Halldórs, muni sjá í gegnum fingur sér við Arndísi Björnsdóttur sem skilaði framboði Baráttusamtakanna svonefndu hvorki meira né minna en heilli klukkustund eftir að auglýstur framboðsfrestur rann út.

Er þetta ekki orðið gott?

Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir var að skrifa grein í Moggann í morgun og tala um hvað það væri sniðugt að skipta um stjórnendur á tólf ára fresti, eins og gert var í Landsvirkjun á dögunum. Ég er alveg sammála henni um að það var kominn tími á Jóhannes Geir og þótt fyrr hefði verið. Hún leggur til að skipt verði líka um ríkisstjórn enda hafi þessi setið í 12 ár. Gott og vel.

En má taka þetta lengra og benda Ástu Ragnheiði á að hún hefur sjálf setið á þingi í 12 ár eða frá 1995. Er ekki bara kominn tími á hana? Hún hefur setið lengur á þingi en nokkur ráðherra Framsóknarflokksins, sem nú er í kjöri hefur setið í ríkisstjórn.  Lengstan ráðherraferil eiga Valgerður og Guðni að baki en bæði settust í ríkisstjórn árið 1999. Þá hafði Ásta Ragnheiður setið á þingi í 4 ár. Af hverju ekki að standa upp fyrir Kristrúnu eða Völu Bjarna?

Hvar er Borðaklippir?

Mér finnst fara lítið fyrir borðaklippingum og þessháttar hefðbundnum skemmtiatriðum í þessari kosningabaráttu. Maður á að venjast því að opinberar byggingar hér, vegaspotttar þar, flugbrautir á Vestfjörðum, hafnarmannvirki á Austurlandi og hjúkrunarheimili á höfuðborgarsvæðinu séu tekin í notkun í kippum síðustu vikur fyrir kosningar. Hafi slíkt verið að gerast þessa dagana hefur það hins vegar algjörlega farið fram hjá mér. Hvar er 14. jólasveinninn, stjórnmálamaðurinn Borðaklippir, nú þegar baráttan stendur sem hæst? Er hann bara uppi á fjöllum?

Það eina sem sést nú dag eftir dag er hinn ofvirki meirihluti í borgarstjórn Reykjavíkur, sem dælir frá sér athöfnum og atburðum, síðast í gær var tilkynnt um lóðaúthlutanir út kjörtímabilið á föstu verði, 1000 íbúðir á ári. Umhverfisáætlun nýkomin fram, framlög til íþróttamála og hvaðeina. Það mætti halda að það væru sveitarstjórnarkosningar eftir hálfan mánuð. Ætla mennirnir virkilega að halda svona áfram alveg fram til 2010? 

Bloggrúntur

Margt bloggað um mál Jónínu og Kastljósið. Ætla að vitna hér í tvo eðalbloggara sem mér finnst koma með athyglisverð innlegg.

Guðmundur Magnússon segir:

Guði sé lof að blaðamenn og aðrir fjölmiðlamenn eru ekki dómarar við dómstóla landsins. Aftur og aftur kveða þeir upp úrskurði byggða á hæpnum rökum, fljótfærnislegum ályktunum og ónógum sönnunargögnum. [...] Nýjasta dæmið  um þetta er mál það sem kennt er við Jónínu Bjartmarz. Að sjálfsögðu gefur það tilefni til ágengrar og gagnrýninnar umfjöllunar í fjölmiðlum. En menn verða að skoða staðreyndirnar æsingalaust og án fordóma.

Pétur Tyrfingsson segir:

Ég sé því ekki betur en allur þessi málatilbúnaður sé ekki bara barnalegur fíflagangur heldur líka siðferðilega ámælisverður svo ekki sé meira sagt. [...] Jónína átti samúð mína alla í Kastljósi enda lagði hún hægri hönd á brjóst sér þegar hún reis sjálfri sér og fjölskyldu sinni til varnar. Ég óska stúlkunni til hamingju með ríkisborgararéttinn. Hún er vel að honum komin og mér nægir alveg að henni þyki vænt um drenginn hennar Jónínu. [...] Megi fleiri stúlkur fá ríkisborgararétt út á það eitt að elska íslenska drengi! Megi fleiri drengir fá þegnrétt fyrir það eitt að þykja vænt um íslenskar stúlkur!

Skjóta fyrst og spyrja svo

Mér var verulega brugðið við umfjöllun Kastljóssins í gær um mál Jónínu Bjartmarz. Þarna var Helga Seljan stillt upp eins og útvarpsstjóra að flytja áramótaávarp, hann ræddi ekki við nokkurn mann heldur flutti langa einræðu, vitnaði í ónafngreinda heimildarmenn og eftir stóð sú staðhæfing hans að Jónína hefði misbeitt aðstöðu sinni á þingi til þess að útvega kærustu sonar síns ríkisborgararétt. Það togaðist á að ég vildi ekki trúa slíkum vinnubrögðum upp á Jónínu, sem ég þekki vel, og ég vildi ekki trúa því að Ríkissjónvarpið færi með svona grafalvarlegar staðhæfingar í loftið án þess að standa á traustum grunni.

Í dag hef ég svo fylgst með því hvernig fréttaflutningur dagsins hefur flysjað hvert lagið af öðru utan af  málinu og nú stendur ekkert eftir annað en það að Kastljósið og Ríkisútvarpið ákváðu að bera sakir um misnotkun aðstöðu og valds á Jónínu Bjartmarz, korteri fyrir kosningar, án þess að geta sýnt fram á að nokkuð hafi verið óeðlilegt eða óvenjulegt við afgreiðslu allsherjarnefndar Alþingis á þessu ríkisborgararéttarmáli. Og jú, það stendur líka eftir að Ragnar Aðalsteinsson telur eðlilegt að breyta verklagsreglum um hvernig fjallað er um umsóknir um ríkisborgararétt frá þeim sem ekki standast formlegar kröfur dómsmálaráðuneytis og Útlendingastofnunar, þ.e.a.s. þeirra aðila sem nú leita til allsherjarnefndar Alþingis með sín erindi.

Hvernig er hægt að verja það að senda þessar ásakanir í garð Jónínu í loftið án þess að vera búinn að tala við allsherjarnefndarmenn og spyrja þá út í málið? Var Kastljósinu ekki ljóst að með þessu var verið að gera tilræði til ráðherraferil og þingmannsferil Jónínu Bjartmarz?  Er málum svo komið að það er hægt að bera hvað sem er upp á stjórnmálamann ef hann tengist Framsóknarflokknum? Eftir fréttir kvöldsins og Kastljósið þar sem Jónína fékk loks færi á að skýra sína hlið, liggur fyrir að þeir aðilar sem tóku ákvörðunina voru amk ekki spurðir áður en Kastljósið sendi þetta mál í loftið.

Það var skotið fyrst og spurt svo. Fréttin var farin í loftið áður en Guðrún  Ögmundsdóttir, stjórnarandstæðingur úr Samfylkingu, og Bjarni Benediktsson, nefndarformaður úr Sjálfstæðisflokki, voru leidd fyrir áhorfendur til að ræða málið. Þau staðfesta  bæði að þau hafi ekki vitað að þessi stúlka, sem þau mæltu með að fengi ríkisborgararétt, tengdist fjölskyldu Jónínu og að Jónína hafi engin áhrif haft á ákvörðun þeirra og að það sé rétt sem hún segir að hún hafi ekki skipt sér af málinu. Hvernig ætla Kastljósið og Ríkissjónvarpið að bregðast við?

Sögur úr kosningabaráttunni

Þetta er að mörgu leyti óvenjuleg kosningabarátta sem nú stendur yfir og flokkarnir beita óvenjulegum aðferðum og þá er ég ekki bara að tala um umræðuna á blogginu og öll þau áhrif sem tilkomu þess fylgja.

Meginbreytingin er bakvið tjöldin og hún er sú að flokkarnir, einkum hinir stærri eru að leggja miklu meiri áherslu á beina markaðssetningu en nokkru sinni fyrr. Í stað þess að treysta á auglýsingar í blöðum og ljósvaka, sem Gallup mælir og birtir, er farið nær einstökum kjósendum í von um að hafa áhrif á þá.

Samfylkingin hefur t.a.m. sent markpóst á ýmsa hópa sérfræðinga til þess að kynna þeim stefnumótunarplöggn, sem frambjóðendur flokksins veifa við hvert tækifæri í sjónvarpi eins og Vottar Jehóva Varðturninum. Unga Ísland var t.a.m. sent með þessum hætti út með persónulegu bréfi frá Ingibjörgu Sólrúnu á fagfólk sem starfar á sviði barna- og fjölskyldumála. Ekki er ólíklegt að sömu aðferðum hafi verið beitt með Fagra Ísland og efnahagsstefnuna hans Jóns Sigurðssonar.

Sjálfstæðisflokkurinn fer ekki hátt í auglýsingum en stendur engu að síður fyrir Móður allrar kosningabaráttu um þessar mundir. Höfuðáhersla er lögð á símhringingar og er sagt að markmiðið sé að hringja í nánast hvern einasta atkvæðabæran mann í landinu fyrir kosningar. Gríðarleg áhersla verður lögð á vinnu á kjördag og flutning kjósenda á kjörstað. Það eru komnir nýir húsbændur í Valhöll og þeir ætla sér að sýna að þeir geti hrundið þeirri mýtu að Sjálfstæðisflokkurinn eigi lægra hlutfall en aðrir flokkar í lausafylginu, sem gerir upp hug sinn vikurnar fyrir kjördag og á kjördaginn sjálfan. Lykillinn að því er bein markaðssetning fremur en auglýsingar í fjölmiðlum.